فیلمی با شعار فرزندآوری/ «دو روز دیرتر» سرگردان میان درام و کمدی
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۵۸۴۲۶
نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «دو روز دیرتر» امروز ۱۲ بهمن ماه در اولین روز از چهل‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر با حضور اصغر نعیمی کارگردان، محسن شیرازی تهیه‌کننده و محسن غلامی طراح صحنه در خانه جشنواره برگزار شد.
محسن شیرازی تهیه کننده فیلم سینمایی دو روز دیرتر در ابتدای این نشست عنوان کرد: نطفه فیلم ما تقریبا یک سال و نیم پیش شکل گرفت و ما حس کردیم این قصه را می‌توانیم در بستر طنز اجتماعی روایت کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ادامه نیز اصغر نعیمی کارگردان این فیلم سینمایی گفت: سال عجیبی بر سینمای ایران گذشت. سال گذشته موفقیت‌هایی در عرصه جذب مخاطب داشتیم و ضایعه بزرگ قتل آقای مهرجویی و همسر هنرمند ایشان را باعث تاسف ما بود. مایلم در اولین روز جشنواره ادای احترامی به روح این هنرمند بزرگ و تاریخ‌ساز سینما داشته باشیم و به همین علت خواهش می‌کنم به احترام آقای مهرجویی و همسرشان یک دقیقه سکوت کنیم.
نعیمی ادامه داد: آن چیزی که همواره در فیلمسازی برای من مهم است یک مسیر تجربی، اما در عرصه سینمای حرفهای است. دنبال راهکار‌هایی هستم تا به صورت سالم با مردم ارتباط برقرار کنم. وقتی به فیلم‌هایم نگاه می‌کنم وجوه افتراق زیادی با هم دارند، اما براساس تجربه به نظرم رسید که جامعه ما در شرایطی است که گونه کمدی رمانتیک در آن گم شده است. ما فیلم‌های اجتماعی خوبی داریم، از طرفی فیلم‌های کمدی مطلق داریم که موفق بوده اند، اما علاقه‌مندی شخصی من گونه کمدی رمانتیک است.
این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌های خود افزود: یکی از فیلم‌هایی که من دوستش دارم فیلم بی‌وفا بود که حس شیرینی داشت. در فیلم «دو روز دیرتر» هم سعی کردم ضمن حفظ این موضوع زمینه‌های اجتماعی را هم به قصه اضافه کنم. برای من پرداختن به مسائل خانواده‌های متوسط بدون چیزی که به آن سیا ه‌نمایی می‌گویند، اهمیت دارد. درنهایت امیدوارم موفق بوده باشیم که به خوبی دو جوان را در جامعه امروزی به تصویر بکشیم.
محسن غلامی طراح صحنه فیلم نیز در ادامه این نشست بیان کرد: مقوله صحنه و طراحی صحنه همیشه برای تولید و تهیه‌کننده بار مالی کم و زیادی دارد. باتوجه به شرایط اقتصادی، تهیه کردن یک فیلم با تعدد لوکیشن انصافا برای تهیه‌کننده که از منابع مالی ایشان هم اطلاع داشتیم، سخت بود.
وی افزود: در این فیلم باید حواسمان به فضاسازی، رضایت کارگردان و فیلمبردار بود. باید همه این فاکتور‌ها را جمع‌بندی می‌کردیم تا طراحی صحنه فضایی را ایجاد کند که فضاسازی درستی داشته باشد. تقریبا همه لوکیشن‌های ما مخروبه و خالی بودند و ما از پایه همه چیز را تعمیر کردیم.
در بخش دیگر نشست خبری، معظمی از صورمدیا درباره عدم حضور بازیگران در نشست خبری فیلم پرسید و اصغر نعیمی پاسخ داد: من حامل سلام بازیگران اصلی و عوامل دیگر فیلم هستم و قهری با جشنواره اتفاق نیفتاده است. سینا مهراد، پردیس احمدیه و مدیر فیلمبرداری ما در خارج از کشور هستند. تدوینگر هم به دلیل ضرورت آماده کردن یکی از فیلم‌های جشنواره مشغول هستند.
فرهاد آییش هم اجرای تئاتر داشتند و ساعتی در خدمتشان بودیم و ناگزیر خانه جشنواره را ترک کردند.
این کارگردان ادامه داد: این را هم بگویم که مشکلات و بحران‌های اقتصادی در تصمیم‌گیری زوج‌ها حتی برای ازدواج و به دنیا آوردن فرزند بسیار تاثیرگذار است. در جریان تحقیقاتی که برای این فیلم داشتم، این دغدغه را میان زوج‌ها متوجه شدم و سعی کردیم این موضوع را به درستی در فیلم بازتاب دهیم.
علی‌محمدی از سلام سینما درباره سرگردان بودن فیلم میان درام و کمدی پرسید و نعیمی پاسخ داد: این مساله نوعی ژانر مشخص است و رفت و برگشت میان لحظه‌های شیرین و درام از مختصات این ژانر است. از آنجایی که خودم دلبسته ژانر و سینمای کلاسیک هستم، سعی کردم این قواعد را رعایت کنم.
منصوریان از خبرگزاری دفاع مقدس درباره حمایت بنیاد روایت فتح از این فیلم و اینکه آیا تاثیری بر قصه داشته است یا نه پرسید و محسن شیرازی تهیه کننده فیلم سینمایی «دو روز دیرتر» در پاسخ به این سوال بیان کرد: حمایت بنیاد از این فیلم به اعتقاد من نشان دهنده یک عزم جدی برای پرداختن به چالش‌های اجتماعی با رویکرد کاهش هزینه‌های اجتماعی است. حتما این فیلمنامه به چالش‌هایی پرداخته که از نظر آنها قابل سرمایه‌گذاری بوده است و از آنجایی که اطلاع داریم حمایت بنیاد از آثار سینمایی با جدیت ادامه دارد.
احمدرضا معراجی از خبرگزاری میزان پرسید که آیا این فیلم به نهاد‌های حمایت‌کننده ارتباط دارد و آیا اصلا این نهاد‌ها فیلم را دیده‌اند؟ امیدواریم چنین فیلم‌هایی در جشنواره حضور نداشته باشند و اصغر نعیمی در پاسخ خود توضیح داد: نظر ایشان محترم است. روایت فتح کار جالبی کرده که وارد این عرصه شده است. چه چیزی زیباتر از اینکه فیلمی ساخته شود تا مسائل جوانان را مطرح کند و با مخاطب عام ارتباط برقرار کند. من فیلمساز بودجه‌خوار نیستم. وقتی فیلم می‌سازم فکر می‌کنم که این فیلم با مردم ارتباط برقرار کند. ما قرار گذاشتیم تا فیلمی بسازیم تا حداقل بودجه‌ای که برایش صرف شده از بین نرود. به نظر من روایت فتح کار شجاعانه‌ای انجام داده است و باید این محافظه کاری کنار گذاشته شود. چرا باید در نهاد‌ها فیلم‌هایی بسازیم که در اکران و با مردم ارتباطی نداشته باشند و بعد به آنها فیلم ارزشی بگوییم. ارزش در ارتباط برقرار کردن با مردم است.
فاطمه قربانی‌رضوان از خبرگزاری دانشجو در سوال خود پرسید که محتوای این فیلم قابل تماشا با خانواده نیست و آیا به نظر شما این فیلم پرفروش می‌شود؟ نعیمی نیز در پاسخ به این سوال گفت: ما وقتی فیلم می‌سازیم با گستره‌ای از مخاطبان مواجه هستیم. من این فیلم را در نسخه اولیه و نهایی به دلیل تعهدی که به سلامت فیلم داشتم با گروه‌های مختلفی آن را تماشا کردم. من از هیچکدام بازتاب منفی نگرفتم. صمیمانه می‌گویم یک شوخی در فیلم بود که ما نسبت به آن مشکوک بودیم. به رغم اینکه خودم خیلی آن صحنه را دوست داشم، اما برای حفظ حرمت سرمایه‌گذار و خودم، آن شوخی را از فیلم درآوردم. دوست ندارم به هر قیمتی مخاطب جذب کنم و من فیلم خنده‌دار نساختم که فقط مخاطب را بخندانم.
نعیمی افزود: معمولا فیلم‌های من در نمایش عمومی موفق بوده‌اند، اما امروز در شرایطی هستیم که موفقیت فیلم صرفا بسته به خود فیلم نیست. پروسه اکران بسیار پیچیده است. اگر شرایط مناسب برای این فیلم فراهم شود قطعا با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند، زیرا با دل و صمیمیت ساخته شده است، مگر اینکه سنگ از آسمان ببارد.
رضایی مقدم از خبرگزاری فارس درباره شعار فرزندآوری در این فیلم و اینکه این فیلم بیشتر بر ضد فرزندآوری است و شوخی جنسی داشته است، پرسید و نعیمی پاسخ داد: این فیلم شوخی جنسی نداشت. آیا می‌پسندید من فیلمی بسازم و بگویم بدون توجه به ملزومات بروند بچه دار شوند؟ خانواده‌ها اکنون نگران هستند و فیلم درباره همین نگرانی‌ها و موضوعات حرف می‌زند. آیا شما که اینجا هستید با مسائل این فیلم مخالف هستید؟ فیلم می‌گوید زندگی ما با مسکن‌ها آرام می‌شوند. این فیلم درباره ترسی صحبت می‌کند که در وجود یک زوج هست و باعث می‌شود که زندگی عاشقانه آنها دستخوش تغییراتی شود. همه ما نگران این موضوعات هستیم.
محسن شیرازی نیز گفت: پروژه روابط عمومی دارد و متریال تبلیغاتی فیلم مشخص است. ما شعار فرزندآوری نداده‌ایم و به نظرم این ماجرا و سوالات به فیلم ارتباط ندارد.
مرتضی حسینی از آنا پرسید که فکر می‌کنید چند درصد از جوانان کشور با این فیلم به فرزندآوری ترغیب می‌شوند؟ مدیران بنیاد فارابی و روایت فتح باتوجه به بیانات مقام معظم رهبری آیا می‌توانند این فیلم را بدون سانسور در محضر ایشان اکران خصوصی کنند؟ اصغر نعیمی در پاسخ به این پرسش بیان کرد: این فیلم درباره اشاره به موانع فرزندآوری است. این فیلم را هر مقام مسئولی باید ببیند و با افتخار این فیلم را به آنها نشان می‌دهم.
محسن شیرازی نیز در پاسخ به این سوال گفت: حتما با افتخار این کار را می‌کنیم اگر امکانش فراهم شود.
اصغر نعیمی در پایان گفت: تعدادی از عوامل این فیلم اکنون بالای سن نیستند و من از عواملی هم که اینجا تشریف ندارند، تشکر می‌کنم.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاترمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر جشنواره فجر ارتباط برقرار فیلم سینمایی دو روز دیرتر محسن شیرازی تهیه کننده اصغر نعیمی روایت فتح
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۵۸۴۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زور سرمایه به هنر نمی‌رسد
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این بخشی از سخنان نایب‌رئیس هیئت‌مدیره نماوا درباره اهالی سینماست که در چند روز گذشته واکنش‌های بسیاری در پی داشت. اظهاراتی که پس از واکنش تعدادی از اهالی سینما با پاسخ و عذرخواهی روابط عمومی این پلتفرم همراه بود. اما این پاسخ، جواب قانع‌کننده‌ای برای اهالی سینما نیست. در این میان واکنش گسترده صنوف خانه سینما به این اظهارنظر توجه‌برانگیز شد و هرکدام در بیانیه‌هایی جداگانه خواستار رسیدگی به این موضوع شدند و روابط عمومی خانه سینما هم اعلام کرد هیئت‌رئیسه این نهاد، بررسی موضوع سخنان این پلتفرم را به شورای صیانت خانه سینمای ایران ارجاع داده و در این شورا، درباره آن تصمیم‌گیری خواهد شد. اما به همین بهانه با همایون اسعدیان، کارگردان و تهیه‌کننده سینما، نگاهی کلان‌تر به گسترش پلتفرم‌ها داشتیم و میزان دغدغه‌مندی آنها در حوزه فرهنگ را واکاوی کردیم و در ادامه شرایط حضور هنرمندان در پلتفرم‌ها را بررسی کردیم که آیا در شرایطی که سینما در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد، این پلتفرم‌ها هستند که در اولویت فعالان سینما قرار گرفته‌اند؟ گفت‌وگوی روزنامه شرق را در ادامه می‌خوانید:
چند روزی است صحبت درباره اظهارات نامناسب یکی از مدیران ارشد یکی از پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی واکنش‌های زیادی بین اهالی سینما داشته، فارغ از جنس ادبیات مطرح‌شده که حتما جای نقد دارد، بد نیست به این بهانه نگاهی به گستردگی شبکه نمایش خانگی و اقبال به این پلتفرم بین اهالی سینما و مخاطبانش داشته باشیم. پلتفرم‌ها هم‌زمان با دوران کرونا در ایران به سرعت میان مخاطبان فراگیر شدند و هنرمندان زیادی جذب کار در این حوزه شدند. فکر می‌کنید این مدیوم مسیر درستی را در این چند سال طی کرده است؟
ابتدا باید اشاره کنم باورم این است که حرفهای این مدیر محترم شاید عامدانه نبوده. شاید روی بیان کلماتش دقت نکرده است. نمی‌خواهم قضاوتی داشته باشم و ماجرا را صفر یا صد ببینم. انتظار همه ما این است، افرادی که در این سطح مدیریتی قرار می‌گیرند و در هیئت‌مدیره یک پلتفرم عظیم هستند، کافی بود اشاره کنند که بعضی از تهیه‌کنندگان یا بازیگران به تعهدشان یا اخلاقیات پایبند نیستند. در این صورت نه‌تنها کسی ایرادی نمی‌گرفت، بلکه تأیید هم می‌کرد. تصور ما هم این نیست که جامعه منزهی هستیم. جامعه سینما مثل تمام مشاغل دیگر طبعا ضعف‌ها یا قوت‌هایی دارد. من هم خیلی خوب می‌دانم برخی از دوستان تهیه‌کننده یا بازیگر ما در ارتباط با پلتفرم‌ها بدرفتاری‌ها یا بداخلاقی‌هایی داشته‌اند و این حق طبیعی یک مدیر است که از این ماجرا گله‌مند باشد. همین‌طور که ممکن است برخی از دوستان ما هم وقتی پای پول وسط می‌آید هرکاری بکنند. ولی وقتی این جملات به همه اهالی سینما تسری پیدا می‌کند، دیگر مورد صنفی است و باید شأن حرفه‌مان را در نظر بگیریم و موظف هستیم از آن دفاع کنیم. صنوف و هیئت‌مدیره خانه سینما همگی به این ماجرا واکنش نشان دادند و این حرف‌ها بار حقوقی داشت.
البته مجموعه نماوا عذرخواهی کرد. خودم در چند سال گذشته تنها پلتفرمی که با آن کار کردم نماوا بوده و مشخصا از مدیریت نماوا آقای میرطاووسی جز رفتار محترمانه چیز دیگری ندیدم وگرنه مجدد با این پلتفرم کار نمی‌کردم. این نبوده که من با این پلتفرم پدرکشتگی داشته باشم و از این جهت واکنشی نشان بدهم. اما واقعیت این است که جهان آینده، جهان تصویر و وی‌اودی‌هاست. ما الان دو، سه پلتفرم خوب داریم و همین‌طور روز به روز به تعدادشان اضافه می‌شود. بخش عظیمی از تأمین مالی اهالی سینما و تصویر در آینده از طریق همین پلتفرم‌ها خواهد بود. نه اینکه سینما از بین خواهد رفت، در سینما تعداد محدودی فیلم ساخته می‌شود و تعدادی از اعضا در آن کار می‌کنند، اما حجم کاری‌ای که این پلتفرم‌ها برای اهالی سینما ایجاد می‌کنند، قابل مقایسه با تولید فیلم نیست. در دو سال کرونا اگر پلتفرم‌ها نبودند واقعا اهالی سینما وضعیت بدی پیدا می‌کردند، چراکه در آن مقطع فقط پلتفرم‌ها بودند که سریال می‌ساختند و طی دو سال اگر اشتباه نکنم چیزی حدود ۳۴ سریال توسط دو پلتفرم تولید شد. ما باید از ورود این سرمایه‌ها به این عرصه استقبال کنیم. به‌شخصه وقتی متوجه می‌شوم یک پلتفرم تازه به جمع پلتفرم‌ها اضافه می‌شود، خوشحال می‌شوم. می‌دانم سرمایه زیادی پشت آن است و دیگر بحث ساخت یک فیلم نیست. بحث صدها میلیارد سرمایه است. نه تنها باید استقبال کنیم، بلکه باید تلاش کنیم بمانند، ریشه بدوانند و بتوانند خوراک فرهنگی برای اقشار مختلف مردم فراهم کنند. اما طرف دیگر باید برای دوستانی که صاحب سرمایه هستند مواردی تعریف شود. می‌دانیم که سرمایه، قدرت می‌آورد و قدرت سرمایه آن‌قدر زیاد است که برخی فکر می‌کنند می‌توانند هر گونه رفتاری داشته باشند. باید این را در نظر گرفت که این قدرت سرمایه در عرصه فرهنگ و هنر بدون تعامل با اهالی فرهنگ و هنر موفق نخواهد بود و قطعا در این رودررویی سرمایه شکست می‌خورد. همین‌طورکه در رودررویی صداوسیما با هنرمندان، صداوسیما مخاطبش را از دست می‌دهد و اگر هنرمندانی که می‌توانند مخاطب را جذب کنند و بین مردم ریشه دارند و مخاطب دارند، با صداوسیما قهر کنند، بازنده صداوسیما است. این اتفاق می‌تواند دقیقا برای پلتفرم‌ها هم تکرار شود. اگر دچار این باور شوند که قدرت سرمایه است و اگر پول بدهید، هنرمندان همه کاری می‌کنند، قطعا اشتباه بزرگی می‌کنند. واقعیت هم این است که تا به امروز چنین رفتارهایی از مدیران پلتفرم‌ها ندیده بودیم. ممکن است در ذهنیتشان این باور وجود داشته، اما حداقل به این شکل بیان نشده بود. عذرخواهی و پوزش‌خواهی نماوا را در آن بیانیه به فال نیک می‌گیرم. یعنی فکر می‌کنم خود دوستان هم در مجموعه مدیریتی آنجا این نگاه را قبول ندارند و نمی‌پسندند. ظاهرا منظورشان یک پروژه بوده، ولی من فکر می‌کنم هیجان‌زده شده‌اند و همه ما را به یک چوب زده‌اند و طبیعی هم بود چنین واکنش‌هایی را از سمت هنرمندان در پی داشته باشد.
در بین صحبت‌ها به وضعیت نابسامان سینما اشاره کردید. می‌دانیم که دست‌کم در دو سال گذشته رونق گیشه سینما تنها با تعداد اندکی فیلم آن هم از جنس کمدی اتفاق افتاد و در این شرایط بسیاری از اهالی سینما تمایلی به حضور در این عرصه ندارند و بخشی از این دلزدگی، ظاهرا تک‌صدایی یا واگذاری عرصه به ساخت فیلم‌های کمدی در سینماست.
صحبت‌کردن درباره سینما با صحبت‌هایی که شما اشاره کردید کمی پیچیده است. ما در دو سال گذشته و مشخصا سال گذشته از جهت گیشه رونق خوبی را تجربه کردیم. اما این رونق محصول نهایتا پنج فیلم بود. صاحبان سالن‌های سینما خوشحال هستند، چون در واقع توانستند ضرر دوران کرونا را جبران کنند و این تعداد فیلم کمدی برای آنها سودده هم بوده است. اما پنج فیلم کلیت سینما نیست. ما نمی‌توانیم خوشحال باشیم که چهار فیلم ۸۰۰ میلیارد فروخته‌اند و در کنارش مثلا ۵۰ تا فیلم روی هم ۲۰۰ میلیارد فروخته‌اند. این یعنی ضرر سینما. بحثم فقط فیلم اجتماعی نیست. فیلم‌های عاشقانه، پلیسی، معمایی را هم از دست دادیم. از ژانرهای دیگر غافل شدیم.
البته بخشی از انتقادها از سمت فیلم‌سازان در یکی، دو سال گذشته به‌دلیل ندادن پروانه ساخت به فیلم‌های اجتماعی است.
اینجا نمی‌توانیم یک جا را مقصر بدانیم و بگوییم که اگر اینجا درست رفتار می‌کرد، همه‌چیز درست پیش می‌رفت. اگر بگوییم شورای پروانه ساخت سختگیری می‌کند، جواب آنها هم این است که کدام کارگردان نامی ما فیلمنامه داده و ما رد کرده‌ایم؟ موضوع اینجاست که فیلم‌نامه‌ای ارائه نمی‌شود. باید بررسی کنیم چرا فیلمنامه به شورای پروانه ساخت ارائه نمی‌شود؟ از طرف دیگر، هزینه تولید فیلم به شدت بالا رفته است. یک فیلم با کمترین هزینه در شرایط فعلی، حداقل ۲۵ میلیارد تومان هزینه دارد و این یعنی۷۰، ۸۰ میلیارد تومان فروش برای اینکه بتواند به پولش برسد. تنها فیلم‌هایی که فروش بالای نوروز را به خودشان اختصاص دادند، فیلم‌های کمدی بودند. فیلم‌هایی در ژانرهای دیگر مثل «بی‌بدن» یا «مست عشق» با وجود اینکه مخاطب دارند، بعید می‌دانم به فروش فیلم «تمساح خونی» برسند و اگر فیلم‌های دیگر در گیشه پاسخ‌گو نیستند، به این دلیل است که هزینه تولید بالا رفته. این هزینه تولید چطور بالا رفته است؟ یک بخش از آن شرایط کشور است و تورم وحشتناکی که به‌خاطر آن همه چیز بالا رفته. دستمزد بازیگران به شدت بالا رفته است. اتفاقا در این موضوع پلتفرم‌ها مقصر هستند. همین افرادی که امروز به بازیگران حمله می‌کنند، خودشان برای اینکه مخاطبان بیشتری جذب کنند، بازیگران مطرح را جذب کردند و دستمزدهای عجیب و غریب پرداخت کردند. یک بار تلویزیون سال‌ها قبل این کار را انجام داد و یک جهش در دستمزدها ایجاد کرد. در چند سال گذشته هم پلتفرم‌ها این کار را انجام دادند و هزینه‌ها را در سینما بالا بردند. بازیگران در سریال حیرت‌انگیز دستمزد می‌گیرند و طبیعتا برای یک فیلم سینمایی پرداخت رقم‌های بالا به بازیگران ممکن نیست. اما موضوع مهم این است که تحولاتی در کشور اتفاق افتاده که این تحولات جامعه ما را ۱۰ پله جلو برده است. خیلی از فیلم‌سازان ما دچار سردرگمی هستند. فیلم‌نامه‌ای که دو سال پیش برای آنها جذاب بوده، امروز حس می‌کنند موضوعیت ندارد. جامعه آن‌چنان دچار تحول شده که عملا فیلم‌سازان را سردرگم کرده است. اگر بسیاری از فیلم‌سازان ما فیلمنامه به شورای پروانه ساخت نمی‌دهند، به این دلیل است که نمی‌دانند باید چه کار کنند. اگر نتوانیم توقع فرهنگی مردم را برآورده کنیم، شکست می‌خوریم. نمی‌دانیم چه چیزی بسازیم که پاسخ‌گوی زمانه ما باشد و این یک معضل دیگر است.
پس فکر نمی‌کنید در این شرایط پلتفرم‌ها در مقابل سینما ایستاده‌اند.
من معتقد نیستم سینما در مقابل پلتفرم‌ها از بین رفته است. سینما تبدیل می‌شود به یک مراسم. تبدیل می‌شود به یک ضیافت. فردی که از خانه بیرون می‌آید و هزینه می‌کند و سینما را انتخاب می‌کند، تمایل به دیدن فیلم مفرح در سینما دارد. در شرایطی که حال روحی و اجتماعی مردم خوب نیست و مرتب داریم با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنیم، مخاطب سینما این زمان را برای دیدن فیلم کمدی صرف می‌کند. برای اینکه دو ساعت حواس مخاطب به چیز دیگری غیر از مشکلاتی که روزمره با آن دست و پنجه نرم می‌کند پرت شود.
حالا اگر همین دو ساعت، دردهای خودش را در فیلم هم ببیند قطعا سینما برایش وسوسه‌انگیز نیست. ما قبلا هم این وضعیت را داشتیم. هر وقت شرایط روحی و روانی جامعه خوب بوده فیلم‌های اجتماعی خیلی خوب پاسخ داده و درست در شرایطی که وضع روحی جامعه بد است اتفاقا فیلم‌های اجتماعی جواب نمی‌دهد. اصلا باور نمی‌کنم که این فیلم‌های کمدی ما باعث شده فیلم‌های اجتماعی فروش نرود. فیلم‌های جدی ما در غیاب فیلم‌های کمدی همین‌قدر فروش می‌رود. چون اساسا تمایل برای دیدن آن فیلم‌ها وجود ندارد. واقعیت این است سال گذشته فیلم‌هایی که در جشنواره دیدم یک شکست سنگین برای فیلم‌های جدی خواهد بود. نمونه‌اش را در هفت، هشت فیلمی که در عید اکران شد دیدیم. به جز فیلم «تمساح خونی» و «بی‌بدن» باقی فروش‌ها شکست خورده‌اند. نمی‌توانم بگویم این میان مقصر «تمساح خونی» است. امسال هم تا آخر سال هفت، هشت فیلم کمدی داریم که سالن‌داران از فروش این فیلم‌ها راضی خواهند بود. اما این کلیت سینما نیست. کلیت سینما در معرض خطر است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900027
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»